Dla Thomasa Dennehy, starszego prokuratora hrabstwa Davidson, w Tennessee, Nashville stało się zupełnie obcym miastem. Dziesięciolecia napływu imigrantów sprawiły, że gliniarze muszą dobrze znać hiszpański, a w biurze prokuratora trzeba zatrudnić tłumacza z wietnamskiego. Thomas prowadzi sprawę Mosesa Bola, uchodźcy z Sudanu, któremu grozi kara śmierci za zabójstwo białej kobiety w Nations, dzielnicy miasta cieszącej się złą, rasistowską sławą. Kara śmierci dla Bola jest prawie pewna aż do chwili, kiedy uniwersytecki profesor ogłasza, iż oskarżony, do skazania którego Thomas doprowadził w poprzedniej sprawie, jest niewinny. Biuro prokuratora okręgowego trzęsie się w posadach, ale to dopiero początek: piękna i błyskotliwa aktywistka ruchu przeciwko karze śmierci oznajmia, że Bol był z nią tej nocy, kiedy dokonano morderstwa i zapewnia mu alibi. Sprawa prowadzona przez Thomasa staje się piorunochronem, w który biją wszystkie strony konfliktu sprawiając, że w Nashville zaczyna wrzeć. W międzyczasie okazuje się, że kobieta, która zapewniła Bolowi alibi, skrywa własną tajemnicę. Ku jej przerażeniu ktoś próbuje za wszelką cenę dopiąć swego i jest zdolny posunąć się nawet do morderstwa. Czy Dennehy zdoła poskładać kawałki układanki w logiczną całość nim prawo i porządek, w które wierzył, zostaną obrócone w niwecz? "Krew aniołów" charakteryzuje się dynamiczną akcją, ogromem szczegółów i zapadającymi w pamięć kreacjami bohaterów. Dzięki nim czytelnik nie będzie w stanie oderwać się od lektury.

Ostatnie pożegnanie Reeda Arvina to bestsellerowy thriller, znakomicie osadzony w realiach współczesnych Stanów Zjednoczonych. Akcja powieści rozgrywa się w dwóch, całkowicie sobie obcych środowiskach: w snobistycznym świecie finansjery amerykańskiego Południa; w czarnym getcie - w bandyckiej dzielnicy Mc Daniels Glen. Ten mroczny, a zarazem ekscytujący portret Atlanty oglądamy oczami Jacka Hammonda, adwokata "po przejściach”, który niestrudzenie poszukuje swojego ideału kobiety. Prywatne śledztwo w sprawie fikcyjnego samobójstwa przyjaciela prowadzi bohatera do konfrontacji z bezwzględnym i nie przebierającym w środkach koncernem medycznym. Powieść trzyma w napięciu aż do ostatniej strony, do zaskakującego finału tego nierównego pojedynku.

Nastoletni Beth i Sam Bolton zostają sierotami, ich maleńka siostrzyczka trafia do nowego domu, oni zaś również postanawiają poszukać nowego życiaů w Ameryce. Na pokładzie płynącego do Nowego Jorku parowca Beth i Sam spotykają charyzmatycznego hazardzistę Theo oraz bystrego londyńczyka Jacka i we czwórkę postanawiają połączyć siły, żeby odnaleźć swoje szczęście. Beth zawsze marzyła o koncertach skrzypcowych przed liczną publicznościąů i niedługo w istocie odnosi wielki sukces w salonach. Jej wielbiciele nadają jej uroczy pseudonim Gypsy. Czworo przyjaciół zadziera jednak z lokalnymi gangsterami i kiedy rozchodzi się wieść o znalezieniu złota w Klondike, uciekają do Kanady. Przedzierając się przez ośnieżone szczyty i zdradzieckie wodospady, wyruszają w niebezpieczną i epicką podróż do doliny Yukonu. Kto załamie się pierwszy? Przystojny, lecz zachłanny łobuz Theo? Łatwo poddający się wpływowi pieniędzy, marzyciel Sam? Oddany przyjaciołom, praktyczny Jack? Czy też może Beth, kobieta o duszy Cyganki, której bardziej zależy na muzyce niż złocie?

Karim i Raheen to od urodzenia bratnie dusze. Jedno kończy zdania drugiego, rozmawiają ze sobą anagramami, a leżąc, stykają się grzbietami. Nierozerwalna więź łączy ich również z Karaczi w Pakistanie. Ich serca biją w rytmie tego miasta - pełnego przemocy, zanieczyszczonego, intensywnego i przebojowego, po prostu - domu. Z upływem lat pozwalają, aby stanął między nimi mur milczenia. Jednak pewnego suchego lata, w dobie strajków i czystek etnicznych, ich związek zaczyna balansować pomiędzy wymuszoną przyjaźnią a miłością, pisaną im od urodzenia. Kartografia jest namiętną, porywającą pieśnią miłosną dla Karaczi. Najnowsza powieść Kamili Shamsie to książka jedyna w swoim rodzaju, ukazująca, że niezależnie od wydarzeń na świecie, nie możemy zapominać o wojnie toczącej się w naszych sercach.

"No dobrze, nie drwijcie, nie śmiejcie się i nie patrzcie na mnie z niedowierzaniem: żyjemy w śmiertelnym strachu przed nie-całkiem bliźniętamiö. Rodzina Dard-e-Dil znana jest ze swoich obojczyków i zamiłowania do opowieści. Aliya może i nie odziedziczyła po przodkach patrycjuszowskiego wyglądu, ale tak samo jak oni pada ofiarą rodzinnych legend, sięgających jeszcze czasów Tamerlana. Członkowie tego arystokratycznego i ekscentrycznego klanu sypią opowieściami jak z rękawa, ale mają też swoje tajemnice. Mrocznym sekretem rodziny Dard-e-Dil jest klątwa "nie-całkiem bliźniąt". Aliya zaczyna wierzyć, że jest kolejną "nie-całkiem bliźniaczką", połączoną tajemniczą, kosmiczną więzią ze swoją ciotką Mariam, co nie wróży niczego dobrego. "Mariam Apa" zjawia się w rodzinie Dard-e-Dilów tego samego dnia, w którym na świat przychodzi Aliya, i utrzymuje, że jest córką zaginionego przed laty Taimura, stryjecznego dziadka Aliyi. Oprócz charakterystycznych obojczyków, Mariam nie dysponuje żadnym dowodem pokrewieństwa z Dard-e-Dilami, ale spotyka się z serdecznym przyjęciem i zostaje przygarnięta na łono rodziny. Milcząca i tajemnicza, porozumiewa się tylko z Masoodem, kucharzem, z którym ustala codzienne menu dla wszystkich domowników. Pod jej kierownictwem Masood wzbija się na wyżyny kulinarnej perfekcji. To właśnie dzięki niemu opowieści Aliyi przesycone są aromatem egzotycznych pulaos i soczystych kebabów. Zderzenie jedzenia i miłości doprowadza jednak do rodzinnego skandalu. Historia Mariam nabiera szczególnego znaczenia, gdy Aliya również zakochuje się w chłopaku nieodpowiedniego pochodzenia, Khaleelu. Aliya postanawia rozwikłać tajemnicę Mariam i rozwiązać własny problem, a przy okazji dowiedzieć się, na czym naprawdę polega rodzinna klątwa. Liczne anegdoty o Dard-e-Dilach składają się na opowieść o większym zasięgu - historię rozciągającą się na cały rozdarty naród i cały subkontynent, od czasów muzułmańskich najazdów do podziału Indii i Pakistanu. Jest to książka magiczna, ukazuje siłę opowieści, które stają się mitami, przenikają do podręczników historii i wkraczają w nasze życie.

Siedem lat nieprzerwanej obecności w księgarniach to sporo jak na dzieło, które zostało w mediach albo zupełnie przemilczane, albo w najlepszym wypadku odnotowane, nie wzbudzając sporów, polemik ani dyskusji. Nie dlatego o tym piszę, żeby się przy okazji nowego wydania żalić czy kreować na niedocenionego, ale dlatego, że tę różnicę pomiędzy przyjęciem książki przez rynek a reakcją mediów uważam za potwierdzenie tez, które postawiłem – po części tu, po części w późniejszych „Michnikowszczyznie” i „Czasie wrzeszczących staruszków”. Przede wszystkim tej niewesołej konstatacji, że na dostrzeganie podstawowych spraw, na dyskusję o nich generalnie nie ma w Polsce koniunktury. Ci właśnie, których powinno to być żywiołem, nie są niczego ciekawi. Ani skąd przyszli, ani dokąd zmierzają, ani co powoduje, że tak, a nie inaczej układa się los naszego kraju. Polskiemu inteligentowi wystarcza intensywne przeżywanie poczucia wyższości, jaką czerpie z zaliczania się do „elity tego kraju”. Od myślenia ma innych. Ktoś mówi mu wszystko, co powinien wiedzieć, i już niczego więcej wiedzieć nie potrzebuje. Niby nic nowego. Na umysłową gnuśność Polaków, na ich wieczną niedojrzałość, niezdolność nie tylko do stawiania czoła istotnym problemom, ale nawet myślenia o nich narzekali od pokoleń najwięksi, złościła ta nasza stadna bezmyślność umysły tak diametralnie różne jak Dmowski i Brzozowski, Żeromski i Gombrowicz, Piłsudski i Witkacy... by do tych tylko kilku nazwisk się ograniczyć. Warstewka tych, którym chce się weryfikować potoczne stereotypy, pytać o sens i przyczynę, przeciwstawiać się stadności, jest u nas cieniutka – dziś, po wszystkich nieszczęściach, jakie na nas w minionym stuleciu spadły, bodaj jeszcze cieńsza niż kiedykolwiek. A jednak jest. Więc warto stawiać pytania i szukać odpowiedzi, nawet jeśli z czysto życiowego punktu widzenia znacznie bardziej opłaca się wygłaszanie laudacji i zgodne przeklinanie wskazanego przez autorytety wroga. Rafał A. Ziemkiewicz.